bi arkadaşım yazmıştı sizinle paylaşmak istedim
kara gecenin soğuğunda
herşey anlamsız gelirken
uyan dedi bana tüm bitkinliğime rağmen
şaşkınlığıma aldırmadan tekrar etti
uyan uyanmalısın geç kaldın
neye geç kalmıştım anlayamıyorum
ama ben uyumuyordumki
öyle zannediyodum galiba
buda düşünmekten yorgun düştüğüm gecelerim uzantısımıydı?
evet evet bu bir sanrıydı
birazdan uyanıcam ve herşey normale dönecekti
ama uyuyorsam bunları nasıl düşünebilirdim?
ben çıldırdım galiba
bu kez laf olsun diye değil gerçekten çıldırmıştım herhalde
bana uyan diyen ses tanıdık değildi
affedildin dedi uyan artık
uyumuyosam nasıl uyanabilirdim?
suçum neydiki affedildim ama hoşuma gitmişti bu kelime
bu kadar hüzünün bir nedeni olmalydı çünkü
bu sese aşık olmuştum galiba
Allahım bana birazcık ilgi gösteren bir kadına neden aşık oluyorum hep?
heh! aşık olmak
hayata çürük bir iple bağlanmak gibi
ama aşık olmamki ben olmamalıyım
hani bir daha olmayacaktım
ben bir yalancıyım
martıların çığlıkları trafik gürültüsüne karıştı birden
uyanmalıydım nerdeydim ben?
gözümün önünde beliren deniz beni rahatlatmıştı
güneş uyanmıştı ve soğuktan her yerim uyuşmuş;
ard arda onlarca kez uyandım
hangisi benim hayatımdı acaba?
herneyse bunu hiç bir zaman bilemiycem
sanırım benim biraz uykuya ihtiyacım var
sadece biraz uyku...
Konu: sadece biraz uyku... 
Paz Ara. 28, 2008 4:43 pm
